Şiir Kitabımdan Seçmeler

Sanki..

Düşlerin Düşsüzlüğe parcalanarak yürüdüğü bir yoldu bizimkisi..

Ve korkuların Başkentiydi asLında!

Ve kaybetmekten korktuğum için sığınamadığım bir limandın..

Denizine açıldığımda Tahmin edemediğim fırtınaLar gibi..

Soğuktan üşüyüp donmak pahasına dolaştığım sokakların gibi!

Çok yakından tanıdığım yabancı bir şehir..

Düşün ki; Işıkları bile yok beni aydınlatacak kadar..

Ve Sanki, aşkın evcilleştirilmiş hali gibi vahşi duygular..

Yalnızlığın bile iki başına yaşandığı,kırık kadehlerden şarap içtiğim denizin maviliğini göre göre sarhoş olduğum sahilindi aslında,

sarhoşluğu benim değil !

Ve avuclarımın içinde yakalayıp tuttuğum ama bir türlü gökyüzüne ulaştıramadığım kayıyordu yıldızlar..

Ve kendi zihnimde birbirini döverken düşüncelerim,

ve birbirini kandırırken bedenler !

Bir Kahramanın kendini öldürmesi gibi..

Sanki.. Son tövbesiydi ellerimin,gözlerimin hatta benden bile uzak bedenimin !

Ve Kendi masalımı yazarken dinlerken,kendim bile inanmak istemezken,

nasıl inandırabilirdim seni ve herkesi ?

Bir Kahraman vardı..

O hala varmı sahi ?

Genişletmek için tıkla ...

Dün gece; Gökyüzü bahçesinden toplayıp avuçlarına bıraktığım bir yıldız demeti,kayıyor birer birer yeryüzünden..Azgın suların durulduğu hatta pasifik okyanusundan marmara'ya kaçan bir köpekbalığı kadar evcil sana aldanışlarım.

Bir dünya düşün; oksijenin yerini alan neon gazı, parlıyor dudakların da kimler öpmüş ? hiç görmemişim..

Bir kırık sandalye üzerinde oturan adamın gıcırtısı kadar gerçek ve gerçek olamayacak kadar sıradan.

Vapur vakti geldiğin de koşuşturan beyinler,kimlere dalgın öyle ?

Hatta kırgın bir nedeni varmış gibi yaşamanın altında bıraktığı nice sır!

Toprak; kabul etmez olmuş artık ölüleri,mevsimsiz açan bir bitki; bir tiyatro bitiyor yeniden hemde oyunun ilk perdesi !

Göz kapaklarım aralanıp,bir yağmur yağıyor gözbebeklerimden,benim olmayan bir kaç hiçle beraber..

Ben kimim diye soruyorum benliğime ? hiç cevap gelmiyor şizofrenik hiçkimseliğime..

Sonra varmış gibi yapıyorum,ölümden sonra yaşamak üzere!

Genişletmek için tıkla ...

Bir gün ; bu şehir çığlıklara karışacak aymaz insanlarla beraber, ruhları esir düşmüş yalana dolana sahtekarlığa!

Azrail bile korkar olmuş bunlardan; ah ben çıka gelmeyeyim o gün..

Tevekkülü yok bunların,kanla karışan ceddinle ay yükseldiğinde şafağa,

İnsan tutulacak işte o gün; kalbinin payitahtı nerde bilemem ama..

Doğudan esen kuzey rüzgarları sadece şahsına münhasır ! peygamber devesine bile muhtaç bu kansız bıraktığı yerde hal ve hazır..Sende unutulursun elbet sigara paketimi bıraktığım yerlerde,Bazen kalbi vurmak lazım ruhuna terbiyesizlik ettiğin de..

Genişletmek için tıkla ...

Kamuoyuna açık bir aşkın cuması bugün,yarın tatil olduğunu bile bile ayrılığın gecesi..

Yalnızlığın Suriyede ki savaş kadar gerçek ve ateşli, bir o kadar da şehvetli hazin ve korunaksız..

Güneydoğudan esen Samyeli okşarken saçlarını,ruhum da bıraktığı o his anlatılmaz ancak katlanılır..

Bugün acımıyor hiç bir demokratik duygular insanlığa,koruma altına alınan bir aşk var mı ki ?

Tanımadığın bir insanı yıllarca konuk etmek yastığında, bıraktığı tek bir not bile yokken çekip gitmek ne kadar da kolay? okumadığım ne kadar mektup varsa geçmişimden,yakarsın birer birer çığlıklar içinde darmadağan evinde yalnızlığın kol gezerken caddelerinde.

Bir bakmışsın yok olmuşlar farketmezsin. Bir bakmışsın 'siz' olmuşlar mevsimler geçince üzerinden..

Hatıralar; en ummadık anlarda çıka gelen,karabasan gibi çöker üstüne ! ne kadar tövbe etsen yine boş,Hatıralar geçer mi sandın ? iki kadeh şarap bir paket sigara ile..

Genişletmek için tıkla ...

Bir anı daha sığdı ıssız hayatıma,

Sığdıramadığım üç beş satıra

Ya güneşti erken batan,

Ya da bendim gündüzü unutan..

Bedenimin çırpınışını gördü kaç kez ruhum.

Ne Masallar gerçek oldu,

Ne de Hayalleri sığdırabildik ufacık bir hayata..

Belki zaman cok gördü herşeyi bize ?

Ya da zaman dediğin bir oyundu belkide son sahne..

Benim şehrimin hiç ışıkları olmadı.

Aydınlanmadı birer birer sokaklarım..

Belki güneş hiç doğmadı,

Belkide Geceye bağlığım bundandı..

Ne insanlar tanıdım yüzleri yoktu,

Maskeleri vardı Pembe fondatenli.

Giysileri şıktı ruhları yoktu,

Bir yalnızlıktı bunca zaman yaşadığım..

Kalpler harp ederdi acının bahçesinde,

Bedenin emanet olduğunu hep söylerdim.

Gözler kaybolurdu kara mavinin gölgesinde,

Aşk derlerdi.. Oturup izlerdim..

Genişletmek için tıkla ...

Kimi seversen sev hep hatırlatır geçmişi,

Unutmaksa kolay değildir hayatın heryerinde

Ama seversin yinede hiç düşünmeden kelebeği

Karşılıksız Seversin..Yarın öleceğini bile bile..

Yaşamayı yeniden öğrenirsin bir çok kez,

Sustuklarınsa konuştuklarından hep çoktur.

Her kalbin bir yerinde kalır bir enkaz,

Çok sevdim diyen bile birgün aslında yoktur.

Bazen yalanlara inanmaktır hayatın gerçeği,

Koşmaktır yorulacağını bilsende..

Ama unutmamalı insan herşeye rağmen gülmeyi;

Acımasızca bir gün ölüp bir gün dirilsende..

Hayat yine devam eder nefes almadan,

Korkmadan yaşıyorum dersen eğer..

Bazende gitmek gerekir hava aydınlanmadan,

Bilirsin Ay hep geceye düşer..

Genişletmek için tıkla ...

Çoğaldı yine sensizlik boşalan kadehler misali..

Söz geçiremez oldum hayallerim yağmalandı,

Biz Umutlardan bulut yapardık,

Ama onlar yağmur olur üzerimize yağardı..

Her gece karabasanlar çökerdi hayalin yerine,

Bense Sensizlikten hep korkardım..

Ben seninle doyardım işçiyse alın teriyle,

Gözyaşlarımıysa sözlerimde saklardım..

Kayıp tablolarda bıraktıgım hüzünler,

Geçmişimin tarih kitaplarına kazınmış sanki,

Gözyaşlarımın içinde yüzerken kelimeler,

Hangi insan değil ki hayallerinin katili ?

Bu şehirde yürüyemez oldum hatıralara basmamak için,

Öyle cok savastım ki her dakika yüreğimde sehit verdim..

Ve o kadar çok istedim ki bir daha gülebilmek için,

Ama ne zaman tebessüm etsem aklıma sen geldin..

Genişletmek için tıkla ...